آداک فلز کاوه

مستربچ ضد حریق چیست؟

با توجه به این که فراورده‌های پلیمری تمام خواص لازم برای تهیه محصولات پلاستیکی و صنعتی را ندارد، استفاده از ترکیبات افزودنی ضرورت پیدا می‌کند. با وجود چنین مشکلاتی به کارگیری مستربچ‌ به عنوان یک راه حل اساسی ارائه شده است. مستربچ‌ها ترکیباتی با پایه پلیمر می ‎باشند که دارای مدل‌های مختلفی هستند. مستربچ ضد حریق، یکی از کارآمدترین مستربچ‌های پلیمری است که در ساخت بسیاری از محصولات پلاستیکی به کاربرده می‌شود.
در صنعت این نوع مستربچ‌ها به نام‌های مانند مستربچ تاخیر انداز شعله، مستربچ ضد آتش و شعله شهرت دارند.
از آنجا که ترکیبات پلاستیکی دارای محدودیت‌های مانند نقطه ذوب پایین، عدم مقاومت در برابر حرارت می‌باشند، از مستربچ‌های ضد شعله برای رفع این محدودیت‌ها استفاده می‌شود.
تولید این نمونه مستربچ با گریدهای مختلف، طبق عملکرد و کارایی این فراورده در بافت ترکیبات پلیمرها انجام می‌شود.
پلیمرهای پلی کربنات، پلی اتیلن، پلی آمید و پلی پروپیلن به دلیل پایداری مناسبی که دارند، در تهیه مستربچ‌های ضد حریق استفاده می‌شوند.
گزینش و انتخاب انواع مستربچ‌ با در نظر داشتن چندین پارامتر انجام می‌شود. انتخاب و تعیین مستربچ ضد حریق نیز از این قاعده مستثنی نیست.
اولین فاکتور در سنتز فراورده‌های پلیمری با استفاده از مستربچ‌ ضد شعله، یکسان بودن پلیمرهای پایه مورد استفاده با محصول پلیمری نهایی می‌باشد.
چرا که میزان مستربچ ضد شعله‌ی مورد کاربرد در تهیه محصولات صنعتی نسبتا زیاد می‎ باشد. از این رو بخش وسیعی از کالای نهایی را مستربچ‌های ضد آتش تشکیل خواهند داد.
این فاکتور به صورت قابل توجهی در قیمت مستربچ‌های ضد شعله تاثیر گذار هستند. عامل دوم در تولید این نمونه از مستربچ‌ها درصد ترکیبات ضد شعله مورد استفاده در آن‌ها می‌باشد.
حجم مورد کاربرد این ترکیبات با توجه به نوع کاربرد مستربچ ضد حریق، متغیر می‌باشد.
شاخص جریان مذاب پلیمر و شیوه‌ی قالب گیری مستربچ‌های ضد شعله، پارامتر دیگری است که در سنتز آن‌ها باید مورد توجه قرار گیرد.

انواع متنوع مستربچ ضد حریق

نوع پلیمر پایه و شاخص جریان مذاب آن‌ها، دو عامل مهم در گرید بندی مستربچ‌ ضد حریق می‌باشد.
سنتز این مستربچ‌ها با استفاده از مواد افزودنی ضد اشتعال مانند هالوژن‌ها انجام می‌شود. از این رو مستربچ‌های ضد شعله به دو گروه متفاوت تقسیم بندی می‌شوند.
مستربچ ضد حریق هالوژن دار، با ترکیبات کلرو بروم تهیه می‌شوند. وجود ترکیبات هالوژن دار در این مستربچ‌ها باعث ایجاد خواص ضد اشتعال در محصولات می‌شود.
این نوع مستربچ در هنگام سوختن محصولات، دود و گازهای مضر تولید می‌‌کنند و همچنین خواص مکانیکی پلیمرها را کاهش می‌دهد.
دسته‌ی دوم، مستربچ‌های غیر هالوژنه یا فری هستند. در فرمولاسیون آن‌ها از موادی استفاده می‌شود، که به عنوان یک لایه جدا کننده ایفای نقش می‌نمایند.
عملکرد این افزودنی‌ها به گونه‌ای می ‎باشد که موجب از پیشرفت آتش و شعله جلوگیری می‌ نماید.
از آنجا که مستربچ‌های غیر هالوژنه از خود دودی منتشر نمی‌کند به عنوان پلیمرهای دوستدار محیط زیست معرفی می‌شوند.
با توجه به خواص منحصر به فردی که مستربچ‌های هالوژن فری دارند، حجم مورد کاربرد آن‌ها در ساخت محصولات پلیمری نسبتا کم می‌باشد.
بر همین اساس مقاومت مکانیکی محصولات را تغییر نخواهد داد.
اما برای ساخت محصولاتی بر پایه‌ی مستربچ‌های هالوژن دار، برای دستیابی به خواص ضد اشتعالی، مقدار زیادی از این مستربچ باید در بافت پلیمر استفاده شوند.
همچنین با توجه به استانداردهای تعیین شده برای این فراورده‌های پلیمری، خرید و استفاده از مستربچ‌های هالوژن فری از سوی صنعتگران بسیار بیشتر می‌باشد.
با توجه به خواص ضد اشتعال انواع مستربچ ضد حریق، به منظور سنجش میزان کارایی و عملکرد این پلیمرها، آزمون‌های مختلفی طراحی شده است.
طراحی هریک از این آزمون‌ها به منظور بررسی خصوصیات متنوع مستربچ‌ها صورت گرفته است.
به طور مثال به منظور تعیین میزان مقاومت و پایداری مستربچ‌های ضد شعله در دماهای کم از آزمون glow wire استفاده می‌شود.

مستربچ ضد حریق چیست؟

با توجه به این که فراورده‌های پلیمری تمام خواص لازم برای تهیه محصولات پلاستیکی و صنعتی را ندارد، استفاده از ترکیبات افزودنی ضرورت پیدا می‌کند. با وجود چنین مشکلاتی به کارگیری مستربچ‌ به عنوان یک راه حل اساسی ارائه شده است. مستربچ‌ها ترکیباتی با پایه پلیمر می ‎باشند که دارای مدل‌های مختلفی هستند. مستربچ ضد حریق، یکی از کارآمدترین مستربچ‌های پلیمری است که در ساخت بسیاری از محصولات پلاستیکی به کاربرده می‌شود.
در صنعت این نوع مستربچ‌ها به نام‌های مانند مستربچ تاخیر انداز شعله، مستربچ ضد آتش و شعله شهرت دارند.
از آنجا که ترکیبات پلاستیکی دارای محدودیت‌های مانند نقطه ذوب پایین، عدم مقاومت در برابر حرارت می‌باشند، از مستربچ‌های ضد شعله برای رفع این محدودیت‌ها استفاده می‌شود.
تولید این نمونه مستربچ با گریدهای مختلف، طبق عملکرد و کارایی این فراورده در بافت ترکیبات پلیمرها انجام می‌شود.
پلیمرهای پلی کربنات، پلی اتیلن، پلی آمید و پلی پروپیلن به دلیل پایداری مناسبی که دارند، در تهیه مستربچ‌های ضد حریق استفاده می‌شوند.
گزینش و انتخاب انواع مستربچ‌ با در نظر داشتن چندین پارامتر انجام می‌شود. انتخاب و تعیین مستربچ ضد حریق نیز از این قاعده مستثنی نیست.
اولین فاکتور در سنتز فراورده‌های پلیمری با استفاده از مستربچ‌ ضد شعله، یکسان بودن پلیمرهای پایه مورد استفاده با محصول پلیمری نهایی می‌باشد.
چرا که میزان مستربچ ضد شعله‌ی مورد کاربرد در تهیه محصولات صنعتی نسبتا زیاد می‎ باشد. از این رو بخش وسیعی از کالای نهایی را مستربچ‌های ضد آتش تشکیل خواهند داد.
این فاکتور به صورت قابل توجهی در قیمت مستربچ‌های ضد شعله تاثیر گذار هستند. عامل دوم در تولید این نمونه از مستربچ‌ها درصد ترکیبات ضد شعله مورد استفاده در آن‌ها می‌باشد.
حجم مورد کاربرد این ترکیبات با توجه به نوع کاربرد مستربچ ضد حریق، متغیر می‌باشد.
شاخص جریان مذاب پلیمر و شیوه‌ی قالب گیری مستربچ‌های ضد شعله، پارامتر دیگری است که در سنتز آن‌ها باید مورد توجه قرار گیرد.

انواع متنوع مستربچ ضد حریق

نوع پلیمر پایه و شاخص جریان مذاب آن‌ها، دو عامل مهم در گرید بندی مستربچ‌ ضد حریق می‌باشد.
سنتز این مستربچ‌ها با استفاده از مواد افزودنی ضد اشتعال مانند هالوژن‌ها انجام می‌شود. از این رو مستربچ‌های ضد شعله به دو گروه متفاوت تقسیم بندی می‌شوند.
مستربچ ضد حریق هالوژن دار، با ترکیبات کلرو بروم تهیه می‌شوند. وجود ترکیبات هالوژن دار در این مستربچ‌ها باعث ایجاد خواص ضد اشتعال در محصولات می‌شود.
این نوع مستربچ در هنگام سوختن محصولات، دود و گازهای مضر تولید می‌‌کنند و همچنین خواص مکانیکی پلیمرها را کاهش می‌دهد.
دسته‌ی دوم، مستربچ‌های غیر هالوژنه یا فری هستند. در فرمولاسیون آن‌ها از موادی استفاده می‌شود، که به عنوان یک لایه جدا کننده ایفای نقش می‌نمایند.
عملکرد این افزودنی‌ها به گونه‌ای می ‎باشد که موجب از پیشرفت آتش و شعله جلوگیری می‌ نماید.
از آنجا که مستربچ‌های غیر هالوژنه از خود دودی منتشر نمی‌کند به عنوان پلیمرهای دوستدار محیط زیست معرفی می‌شوند.
با توجه به خواص منحصر به فردی که مستربچ‌های هالوژن فری دارند، حجم مورد کاربرد آن‌ها در ساخت محصولات پلیمری نسبتا کم می‌باشد.
بر همین اساس مقاومت مکانیکی محصولات را تغییر نخواهد داد.
اما برای ساخت محصولاتی بر پایه‌ی مستربچ‌های هالوژن دار، برای دستیابی به خواص ضد اشتعالی، مقدار زیادی از این مستربچ باید در بافت پلیمر استفاده شوند.
همچنین با توجه به استانداردهای تعیین شده برای این فراورده‌های پلیمری، خرید و استفاده از مستربچ‌های هالوژن فری از سوی صنعتگران بسیار بیشتر می‌باشد.
با توجه به خواص ضد اشتعال انواع مستربچ ضد حریق، به منظور سنجش میزان کارایی و عملکرد این پلیمرها، آزمون‌های مختلفی طراحی شده است.
طراحی هریک از این آزمون‌ها به منظور بررسی خصوصیات متنوع مستربچ‌ها صورت گرفته است.
به طور مثال به منظور تعیین میزان مقاومت و پایداری مستربچ‌های ضد شعله در دماهای کم از آزمون glow wire استفاده می‌شود.